คืนวันแรงงาน ว่างๆเลยขออัพบล้อค ต่อ หายไปเป็นอาทิตย์เลยเรา
ก็ต่อจากคราวที่แล้ว ที่ผมเล่าประสบการณ์การเสียตังค์ให้กับ hyip ทั้งหลายแหล่
ก็ขอเตือนเพื่อนๆแล้วกันครับ อย่าหลงไปยุ่งกะมันเด็ดขาด เ้จ้าพวก hyip เนี่ยเพราะมันยิ่งกว่าเฮดฟันอีก
เหอๆๆ เพราะพวกนี้เจตนาเปิดมาเพื่อโกยเงินเราๆท่านๆแล้วก็ชิ่งครับ มันเป็นสเตปๆ มันมีสูตรของมันอยู่
มาต่อกันที่เรื่องเทรดของผม หลังจากมั่วๆกะเดโมใน mt4 ที่ได้กำไรเยอะสุดในเดโมคือ 1ชม ได้กำไรไป
5000$ ครับ ถูกต้องครับ ห้าพันเหรียญ หรือประมาณ 155,000 บาท ครับ เยอะมากใช่มั้ยครับสำหรับ
การเทรด 1 ชม ผมเพิ่งจะรู้ทีหลังว่า ผมติดกับดักซะแล้วก็เมื่อสายไป ก็เพราะการได้กำไรก้อนโตแบบนี้
ทั้งๆที่ยังเทรดแบบมั่วซั่ว ก็เลยทำให้ผมได้ใจ เปิดบัญชีเงินจริงเลย ทั้งๆที่เล่นเดโม แค่เดือนเดียว
ผลเหรอครับ เพื่อนๆคงไม่ต้องเดา ผมล้างพอร์ต 500$ หลังจากนั้น 1 เดือนครับ เพราะอะไรน่ะเหรอครับ
เพราะผมเทรดโดยไม่มีการวางแผน ไม่มีการวิเคราะห์กราฟแบบมีหลักการ ไม่มีกลยุทธ์ในการบริหารหน้าตัก แถมยังใช้อารมณ์ในการเทรดอีก ซึ่งผมก็มาเข้าใจก็เมื่อสายไปแล้ว เหอๆๆๆ
ทีนี้หลังจากที่ผมขาดทุน ผมก็ต้องหาสาเหตุซิครับ ก็ปรากฏว่า ตามที่กล่าวมาแล้วน่ะแหระ ทีนี้ทำไงดี ก็
ไม่มีทางเลือกครับ ผมต้องขายสมบัติส่วนตัวเพื่อเอามาเป็นทุนในการเทรด ครั้งใหม่ แต่ แต่ผมจะรู้ได้ไงว่าผมจะไม่ทำพลาดอีก ทีนี้ ก็หาความรู้เพิ่มเติมครับ อ่าน แล้วอ่าน แล้วก็อ่าน แล้วก็อ่านครับ อ่านจนคิดว่าเข้าใจในระดับนึง ก็เลยคิดระบบการเทรดของตัวเองขึ้นมาครับ แล้วก็ลองทดสอบกราฟย้อนหลัง หรือแบ้คเทส น่ะแหระครับ โอ้โห ผลการแบ้คเทส ดีมากๆเลย กำไรมโหฬาร ขาดทุนนิ้ดดดดดเดียววว
ทำไมมันช่างง่ายดายอย่างนี้ แต่ มีแต่ อีกแล้วครับอิอิ ผมมีประสบการณ์การขาดทุนมาแล้ว ผมรู้แล้วว่าการเทรดจริงๆไม่ได้ง่ายขนาดนั้น สิ่งที่ผมต้องเจอแน่ๆ ก็คือ อีโมชั่นครับ ใช่อารมณ์ในการเทรดนั่นเอง ผมก็เลยศึกษาเพิ่มเติมครับ เกี่ยวกับจิตวิทยาการลงทุนน่ะแหระครับ แล้วก็เรื่อง การบริหารหน้าตักอีก
เดี่ยวใว้ผมค่อยๆเล่าให้ฟังนะครับ
อืมมม งั้นเดี่ยวอีกนิดนึงเกี่ยวกับ เหตุและผล ว่าทำไมผมถึงเลือกที่จะทำอาชีพที่เรียกได้ว่าหินมากๆนี้ ผมจะอธิบาย ให้เพื่อนๆได้รู้กันนะครับ
ก็อย่างที่บอกผมโดนโกง โดยการระดมทุนเพื่อมาเทรดฟอเร็ก นั่นก็จุดหนึ่ง แต่เหตุผลจริงๆของการลงทุนของผม ก็คือ ผมอยากมีรายได้จากพอร์ตการลงทุนและ ธุรกิจ อนาคตก็จะมีอสังหา ด้วยแหระ เพราะผมไม่อยากเป็นมนุษย์เงินเดือนน่ะครับ ผมไม่อยากใช้ชีวิตแบบคนส่วนใหญ่ ที่ต้องตื่นแต่เช้าไปทำงาน ให้ใครก็ไม่รู้ พักเที่ยงก็กินข้าว เย้นก็กลับบ้าน ผมไม่อยากเป็นหุ่นยนต์ในร่างคนแบบนั้น ผมรู้สึกว่าชีวิตแบบนั้น มันช่างตื้นเขินเกินไป หมายถึง ชีวิตคนเรามันต้องมีค่ามันต้องมีอะไรมากกว่านี้ดิ และผมก็อยากมีอิสระเสรี ในการใช้ชีวิต ผมอยากมีเวลาให้กับครอบครัว ผมแต่งงานแล้ว ผมอยากให้เวลากับภรรยาและ ลูกในอนาคตของผม นั่นคือ สิ่งที่สำคัญมากๆสำหรับผม
ผมคิดว่าทุกคนมีความฝันนะ แต่ผมอยากให้เพื่อนๆ ลองหาเหตุผลที่แท้จริงของความฝันนั้น ว่าเราต้องไปให้ถึงฝันนั้นเพื่ออะไร เพราะสิ่งนี้จะเป็นแรง เป็นพลังให้เราก้าวเดินไปตามหาฝัน ได้อย่างไม่ย่อท้อ เพราะการเดินทางตามหาฝันมันไม่ง่ายเกินไปหรอก และก็ไม่ยากเกินไปด้วย แต่ระหว่างทางแน่นอนว่ามันต้องมีล้มบ้าง มีสะดุดบ้าง ก่อนที่จะเจอสิ่งที่เราหวัง เพราะฉะนั้นถ้าเหตุผลมี แรงมีพลังมากพอมันก็จะช่วยให้เราอยู่ในเส้นทางแห่งฝันไปได้ตลอด ไม่ทำให้เราออกนอกเส้นทางหรือลืมเป้าหมายของเราไปก่อน จำคำนี้ไว้นะครับ "คำว่า why มาก่อน คำว่า How เสมอ" ลองเอาไปพิจารณากันดูนะครับ
สำหรับวันนี้ผมก็ขอพักก่อนนะครับผม
หลับฝันดีครับ บะบายยย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น